ನೀನಿಲ್ಲದೆ

ನನ್ನನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಕಾಡುವುದು

ನಿನ್ನ ಮಾತುಗಳಲ್ಲ, ಬದಲಿ ನಿನ್ನ ಮೌನ!

ಇಷ್ಟು ದಿನ ನೀನು ಎಡಬಿಡದೆ

ನನ್ನ ಸುತ್ತ ಬಡಬಡಿಸುವಾಗ

ನನಗೆ ಕನಸಿನಲ್ಲೂ ಅನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ

ಮುಂದೆ ನೀ ನಿಲ್ಲದಿರುವಾಗ ಒಂದು ದಿನ,

ಇದ್ಯಾವುದೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲೆಂದು

ಕನ್ನಡಿಯ ನೋಡಿದರೆ  

ನನ್ಹಿಂದೆ ನೀ ಕಾಣುವೆ

ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳು ಕಟಗುಟ್ಟಿದರೆ 

ನಿನ್ನದೇ ಹೆಜ್ಜೆ ಸಪ್ಪಳಿಸುತ್ತದೆ

ಬಾಗಿಲ ಕರೆಗಂಟೆ ನುಡಿದರೆ

ನೀನೇ ಆಚೆ ನಿಂತಂತೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ

ಈಗ, ಇದೆಲ್ಲವೂ ಸುಳ್ಳೆಂದು ತಿಳಿದಾಗ

ಮತ್ತೆ ತುಂಬುತ್ತದೆ ಅದೇ ಮೌನ ಸುತ್ತೆಲ್ಲ

ಚೂರಾಗಿಸಿ,  ನನನ್ನು ನುಚ್ಚು ನೂರು

ನನ್ನಾತ್ಮದ ಇಂಚಿಂಚ ಹೀರುತ

ಕಾಲ ಎಲ್ಲವ ಮರೆಸುವಾಗ  

ಯುಗಗಳೆ ಕಳೆದರೂ

ಈ ಗಾಯವೇಕೆ ಮಾಸುತ್ತಿಲ್ಲ

ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನನಗೇ ತಿಳಿಯದಾಗಿದೆ

ಈ ಗಾಯ ಅದೇನೆಂದು

ನಿನ್ನ ಇಲ್ಲದಿರುವಿಕೆ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡುತಿಲ್ಲ

ಬದಲಿ ನೀನಿಲ್ಲದ ನನ್ನ ಇರುವಿಕೆ!

ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ, ನಾನು ಇದರೊಟ್ಟಿಗೆ ಅಜ್ಜನಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ

ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ, ನಿನ್ನಂತೆ ನಾನು ನುಡಿದಾಗ  

ಸ್ವಲ್ಪ ಅನುಮಾನವಾಗುತ್ತದೆ

ಬಹುಷಃ ಕಾಲ ಗಾಯ ಮಾಸುತ್ತದಲ್ಲ

ಅದು ಹೀಗೆಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ  

ನನ್ನನು ಸಂಪೂರ್ಣ ನಿನ್ನನಾಗಿಸಿ

It’s not your words but silence

That hurt the most!!

All these days when you were around

Talking ever ending nonsense

I never dreamt of it

That, one day it will be all over,

When you will be gone

When, I look myself into mirror

I see you behind me

When, I hear stairs tapping

I hear your footsteps 

When, I see my doorbell ringing

I feel you are standing outside

Now, when I know it’s all a lie

Silence fills the empty space again

Tearing every bit of myself, And 

Eating every inch of my soul

If time can heal pain

Though decades pass by

Why isn’t this healing?

Sometimes it makes me doubt

If, it is something greater than pain

It’s not your absence that is hurting

It’s my own presence without you

I think I am aging old with this

Sometimes when I speak like you

I doubt myself if that was me

I think this is how time heals things

By making me completely you 

 - ಬುರುಡೆದಾಸ